لیلی رفتن است

خدا گفت: لیلی یک ماجراست، ماجرایی آکنده از من.ماجرایی که باید بسازیش.

شیطان گفت تنها یک اتفاق است، بنشین تا بیفتد.

آنان که حرف شیطان را باور کردند، نشستند و لیلی هیچ گاه اتفاق نیفتاد.

مچنون اما بلند شد، رفت تا لیلی را بسازد.

خدا گفت: لیلی درد است، درد زادنی نو. تولدی به دست خویشتن.

شیطان گفت آسودگی است، خیالی ست خوش.

خدا گفت: لیلی رفتن است، عبور است و رد شدن.

شیطان گفت: ماندن است، فرو رفتن در خود.

خدا گفت لیلی چستجوست. لیلی نرسیدن است و بخشیدن.

شیطان گفت: خواستن است، گرفتن و تملک.

خدا گفت: لیلی سخت است، دیر است و دور از دست.

شیطان گفت: ساده است، همین جایی و دم دست.

و دنیا پر شد از لیلی های زود، لیلی های ساده اینجایی.

لیلی های نزدیک لحظه ای.

خدا گفت: لیلی زندگی است، زیستنی از نوعی دیگر.

لیلی جاودانگی شد و شیطان دیگر نبود.

مجنون، زیستنی از نوع دیگر را برگزید و می دانست که لیلی تا ابد طول می کشد.

(عرفان نظرآهاری)