ما رو میگه!

وَلَئِنْ أَذَقْنَا الْإِنسَانَ مِنَّا رَحْمَةً 

ثُمَّ نَزَعْنَاهَا مِنْهُ إِنَّهُ لَیَئُوسٌ کَفُورٌ ﴿٩﴾ 

وَلَئِنْ أَذَقْنَاهُ نَعْمَاءَ بَعْدَ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُ

لَیَقُولَنَّ ذَهَبَ السَّیِّئَاتُ عَنِّی ۚ 

إِنَّهُ لَفَرِحٌ فَخُورٌ ﴿١٠﴾

إِلَّا الَّذِینَ صَبَرُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ

أُولَـٰئِکَ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ کَبِیرٌ ﴿١١﴾

(هود)

و هرگاه انسان را از سوى خود رحمتى بچشانیم، 

سپس آن را از او باز گیریم،

بس نومید و ناسپاس گردد (۹)

و اگر پس از رنجى که به او رسیده آسایشى بچشانیم، 

خواهد گفت مشکلات از من بر طرف شد و دیگر باز نخواهد گشت 

و غرق شادی و غفلت و فخر فروشی می‏شود. (۱۰)

مگر کسانى که شکیبایى ‏ورزیده و کارهاى شایسته کرده‏اند 

که اینان از آمرزش و پاداشى بزرگ برخوردارند (۱۱)

فاسأَلوا أَهلَ الذّکر